Tematem przewodnim spotkania była historia kęckiego tkactwa i sukiennictwa. Tajemniczym przedmiotem, który  tym razem przykuł uwagę publiczności okazał się wzornik tkanin z fabryki „Pierwsze Kęckie Fabryki Wyrobów Wełnianych E. Zajączek”  w Kętach  z lat 30 – tych ubiegłego wieku.  Ciekawa opowieść snuta była przez samych zgromadzonych. Części opowieści wyznaczały fragmenty znanej pieśni „Prząsniczki”  St. Moniuszki w różnych aranżacjach, w czasie których goście snuli wątek historii przez rozwijanie czerwonej wełny. Z końcem utworów docierali do tytułów kolejnych aspektów barwnej opowieści.

Początkowo wątek zaprowadził historię w świat cechów sukienniczego i tkackiego. Uczestnicy spotkania poznali przywileje cechowe, położenie korporacji sukienniczych w mieście oraz powody i rodzaje naruszania tych przywilejów, tak pięknie opisanych przez „niegodnych podmuszków”  w suplikach do króla Augusta III i jego urzędników.  W dalszej części wątek zabrnął wraz z XIX wiekiem do czasu przemian cechowych w stowarzyszenia przemysłowe, a także skupił się na problemach powolnego upadku rzemiosła tkackiego  i sukienniczego. Dodatkowo udało się ustalić miejsca związane w Kętach z dawnym tkactwem i sukiennictwem: folusz na granicy z Hecznarowicami, tkalnię na Wszystkich Świętych, grunty cechu sukienniczego.

Warto wspomnieć, że jeszcze w 1870 r., było w Kętach ok. 60 tkaczy i sukienników, jednak postępujący rozwój przemysłu a zwłaszcza powstanie dużych zakładach włókienniczych w pobliskiej Białej w szybkim tempie spowodowały upadek tych drobnych manufaktur. Kęty jeśli miały dalej się rozwijać i podtrzymać wielowiekową tradycję sukienniczą, potrzebowały nowoczesnego przemysłu i zakładu.
Kęcka historia ciągle pełna jest białych plam i w niejednym przypadku dzieje naszego miasta wypadałoby napisać na nowo. Podobnie jest w przypadku fabryki Zajączka i Lankosza. Najnowsze badania i ustalenia autorki spotkania, każą nam przesunąć powstanie fabryki z lat 70 tych XIX w. (kiedy to powstał warsztat Franciszka Zajączka, lecz nie mający cech fabryki) na lata 90 –te, a dokładnie do roku 1899 r. Wtedy to z zakładu tzw. przemysłu rękodzielniczego został przekształcony w  na mechaniczną fabrykę, zatrudniającą 10 pracowników, z maszyną parową o mocy 40 HP. Błędna jest również informacja, podawana w niektórych opracowaniach, jakoby fabryka powstałą z połączenia dwóch manufaktur.
W krótkim czasie, głównie poprzez szeroko zakrojoną akcję promocyjną oraz silnym poparciem środowisk politycznych,  fabryka zdobyła sobie uznanie i stalą rzeszę klienteli, również wśród inteligencji Krakowa i Lwowa oraz kół rządowych.  
Losy fabryki E. Zajączka i Lankosza na trwałe wpisały się w naszą kęcką tożsamość. Zakład co prawda nie przetrwał burzliwej historii, jednak pozostała po nim pamięć przechowywana w ludzkich sercach i umysłach, którą zawsze warto przypominać i odkrywać dla kolejnych pokoleń.

Czwarte spotkanie „Historia we rzeczy samej!” było niestety ostatnim przed zaplanowaną przerwą wakacyjną. Dobra informacja jest taka, że najprawdopodobniej już od września wrócimy do naszego cyklu.